Ogrzewanie kominkowe

Jak działa system DGP?

 

1. Układ nawiewu świeżego powietrza do kominka

Ma on za zadanie doprowadzenie powietrza z zewnątrz do spalania w kominku jak również do “podmieszania” powietrza ogrzewanego. Pierwsza funkcja układu jest szczególnie ważna, zwłaszcza w obliczu problemu bardzo szczelnych budynków, gdzie świeże (zazwyczaj zimne) powietrze ma bardzo utrudniony dostęp do budynku. Może rodzić to niebezpieczne sytuacje, gdyż kominek, potrzebujący do procesu spalania  dużo powietrza, może pobierać je z otworów wentylacyjnych wywiewnych (np. kratek łazienkowych), zaburzając wentylację wywiewną. W skrajnych przypadkach kominek może spowodować niebezpieczne dla zdrowia i życia zasysanie spalin z przewodów spalinowych (wywołując ciąg wsteczny w tych przewodach).

Pomieszczenie, w którym instalujemy kominek powinno mieć kubaturę nie mniejszą niż 30m3 i posiadać dopływ odpowiedniej ilości powietrza do paleniska kominka.  Można przyjąć, że do spalenia 1 [kg] drewna w kominku z zamkniętą komorą spalania potrzebne jest około 8 [m3] powietrza. Dlatego niezmiernie ważnym jest doprowadzenie świeżego powietrza do spalania najlepiej bezpośrednio pod palenisko specjalnym przewodem nawiewnym. Układ nawiewu umożliwia dostarczenie powietrza do procesu spalania drewna jak również do “podmieszania” powietrza ogrzewanego. Pierwsza funkcja układu jest szczególnie ważna, zwłaszcza w obliczu walki o jak najlepszą izolację budynków, gdzie świeże (zazwyczaj zimne) powietrze ma bardzo utrudniony dostęp do budynku. Może rodzić to niebezpieczne sytuacje, gdyż kominek, potrzebujący do procesu spalania  dużo powietrza, może pobierać je z otworów wentylacyjnych wywiewnych (np. kratek łazienkowych), zaburzając wentylację wywiewną. W skrajnych przypadkach kominek może spowodować niebezpieczne dla zdrowia i życia zasysanie spalin z przewodów spalinowych (wywołując ciąg wsteczny w tych przewodach). Druga funkcja nawiewu zapobiega nadmiernemu przesuszeniu powietrza w pomieszczeniach, brak właściwej wilgotności powietrza powoduje uczucie dyskomfortu. Warto wyposażyć układ nawiewny  w przepustnicę (by nie wychładzać mieszkania, gdy nie palimy w kominku) oraz filtr – który oczyści powietrze z zanieczyszczeń mechanicznych. Filtracja na tym etapie jest bardzo ważna, największym wrogiem instalacji kominkowych bowiem, jest właśnie kurz. Stosowanie filtrów w przewodzi nawiewowym minimalizuje między innymi tak denerwujące zjawisko powstawania smug wokół kratek w kapie kominka.  


Nawietrzak Darco   Nawietrzak Darco    

 

2. Układ dystrybucji gorącego powietrza, grawitacyjny lub wymuszony

System przewodów, kształtek i osprzętu pozwalający na dostarczenie ogrzanego przez kominek (w sposób konwekcyjny) powietrza do różnych, nawet odległych od kominka pomieszczeń.  Może być to układ działający w sposób naturalny (grawitacyjny wypór powietrza) lub wymuszony (za pomocą wentylatora).

 

SYSTEM GRAWITACYJNY

Ważne jest aby wszystkie przewody rozprowadzające były możliwie jak najkrótsze (max. do 3m), w miarę równej długości i dobrze izolowane,  a powietrze nie może być rozprowadzane do zbyt wielu pomieszczeń.  Zastosowane rury elastyczne aluminiowe powinny być niepalne, mieć niskie opory przepływu i posiadać maksymalną temperaturę pracy 250 oC. Grawitacyjny układ dystrybucji ciepłego powietrza nie wymaga dużych nakładów finansowych, jest w pełni niezależny i niezawodny, nie pozwala jednak na ogrzewanie większych powierzchni oraz na sterowanie jego skutecznością.

Charakterystyczną cechą tego typu układów jest bardzo wysoka temperatura nawiewu (z kratek lub anemostatów), co jest powodowane niewielką odległością nawiewów od paleniska oraz małą prędkością przepływu powietrza, które przez to bardzo mocno ogrzewa się od wkładu kominkowego. Wysoka temperatura przy braku właściwej filtracji może powodować bardzo niekorzystne dla zdrowia zjawisko przypalania (pirolizy) kurzu.

 

SYSTEM WYMUSZONY- DARCO

Systemy wymuszone dają dużo większe możliwości w porównaniu do układów grawitacyjnych. Sercem systemu jest aparat nawiewny, zasysający gorące powietrza ogrzane przez wkład kominkowy i tłoczący je do wszystkich odnóg systemu. Ciepłe powietrze rozprowadzane jest do poszczególnych pomieszczeń za pomocą rur elastycznych izolowanych lub prostokątnych kanałów ocynkowanych dodatkowo izolowanych, o odpowiednich przekrojach i właściwej odporności termicznej. Rury łączące okap kominka z aparatem nawiewnym powinny mieć możliwie maksymalne przekroje. Izolacja termiczna kanałów zapobiega stratom ciepła oraz zaburzeniom strumienia powietrza, a także spełnia rolę tłumika akustycznego instalacji grzewczej. Maksymalna  odległość wylotów ciepłego powietrza od aparatu nawiewnego nie powinna przekraczać 10m.

Odpowiedni dobór aparatu nawiewnego pozwala na skuteczny nadmuch ciepłego powietrza nawet do najbardziej odległych kratek. Temperatura powietrza dopływającego do takiego aparatu nie może przekraczać 150 [°C]. Aparatu nawiewnego nie wolno zabudowywać materiałem izolacyjnym, a odległość ustawienia urządzenia od kominka nie powinna przekroczyć 4m. Przed aparatem nawiewnym zalecane jest stosowanie specjalnego bypassu z termostatem bimetalicznym i przepustnicą, który spełnia zadanie zaworu bezpieczeństwa w przypadku braku prądu. Gorące powietrze jest wówczas wyprowadzane przez jego króciec do wydzielonego pomieszczenia. Ponadto bypass posiada dodatkową funkcję w przypadku gdy aparat nawiewny pracuje, a temperatura przepływającego powietrza jest wysoka, przez króciec bypassu automatycznie pobierane jest chłodne powietrze, które miesza się z gorącym dopływającym z okapu kominka, ograniczając maksymalną temperaturę doprowadzonego do kratek powietrza do 110 [°C]. Zastosowanie bypassu umożliwia zasilanie układu DGP powietrzem o temperaturze nawet 180 [°C]. Bypass dodatkowo posiada metalowy filtr oczyszczający powietrze dostające się do aparatu. Gdy nie przewidziano zastosowania bypassa, przed wlotem do aparatu nawiewnego powinien zostać zainstalowany filtr metalowy wychwytujący cząsteczki pyłu. Zalecane jest by układ dystrybucji gorącego powietrza był wyposażony w dodatkowe elementy regulacyjne jak regulator obrotów i  termostat umieszczany w okapie kominka. Najbardziej wydajnym urządzeniem sterującym jest  automatyczny regulator obrotów ART-1, spełnia on obie wyżej wymienione funkcje, a dodatkowo pozwala na automatyczną regulację obrotów silnika, gdzie wraz ze wzrostem temperatury rosną obroty silnika a tym samym wydajność aparatu.

Na wylotach przewodów nawiewnych montuje się kratki lub anemostaty z regulacją strumienia powietrza. Powinny mieć minimum taki przekrój jak kanał doprowadzający, zalecane jest aby posiadały dodatkowy filtr w kasecie dolotowej. Wyloty przewodów się w pobliżu okien lub ścian zewnętrznych w stropie, ścianie lub podłodze, tak aby cyrkulacja powietrza zapewniała prawidłowy rozkład ciepła w pomieszczeniu. Dla sprawnego działania całego systemu, powietrze musi mieć możliwość recyrkulacji, czyli powrotu do pomieszczenia w którym znajduje się kominek. Zazwyczaj nie montuje się nawiewów w łazience i kuchni (są to pomieszczenia gdzie umieszcza się otwory wywiewnej wentylacji grawitacyjnej), ciepłe powietrze dostaje się tam najczęściej poprzez otwory w stolarce drzwiowej. Dlatego drzwi powinny posiadać specjalne otwory lub szczelinę minimum 2 cm przy podłodze.

Ważne, by w systemie DGP przewidzieć elementy filtrujące nawiewane do pomieszczeń powietrze (np. filtry w kasetach kratek nawiewnych). Należy też wykonywać czynności konserwacyjne (czyszczenie lub wymiana filtrów) co najmniej raz w roku, podnosi to komfort użytkowania systemu oraz minimalizuje wady ogrzewania powietrznego (np. przenoszenie kurzu). 

Zestaw nawiewny BANANeco

 

Rodzaje systemów wymuszonych

1.Układ rozprowadzania ciepłego powietrza z wykorzystaniem kształtek okrągłych

Kształtki okrągłe zapewniają mniejsze opory przepływu, są stosunkowo łatwe w montażu oraz izolacji. Są stosowane w przypadku instalacji przewodów rozprowadzających na nieużytkowych poddaszach w istniejących budynkach lub nad sufitami podwieszanymi. Najczęściej jako przewody rozprowadzające powietrze  wykorzystywane są elastyczne rury izolowane RESD. Poszczególne elementy łączy się ze sobą za pomocą złączek ZWS i opasek OPS oraz uszczelnia taśmą aluminiową.

2.Układ rozprowadzania ciepłego powietrza z wykorzystaniem kanałów i kształtek prostokątnych

Kształtki prostokątne doskonale spełniają swoją rolę w instalacjach projektowanych w sufitach podwieszanych lub w wylewkach, najlepiej gdy system jest już wykonywany lub przewidziany na etapie budowy domu. Standardowo występują dwa systemy kształtek: o przekrojach 150x50 i 200x90 [mm]. Odpowiadają one pod względem przepływu powietrza przewodom okrągłym o średnicach odpowiednio Ø70 i Ø125 [mm]. Układy oparte na kształtkach prostokątnych wymagają izolacji wełną mineralną w postaci maty lub płyt albo za pomocą rękawów izolujących REKP. Poszczególne elementy łączy się ze sobą za pomocą złączek ZWP oraz przytwierdza blachowkrętami.

3. Układ odprowadzania spalin z kominka

Układ  pozwalający na bezpieczne wyprowadzenie niebezpiecznych dla zdrowia i życia produktów spalania drewna na zewnątrz budynku. Zbudowany z wysokogatunkowej stali kwaso- i żaroodpornej lub stali czarnej o odpowiedniej grubości, zapewnia odporność na temperaturę i kwaśne związki znajdujące się w spalinach. Poprzez zastosowanie radiatora, przewody odprowadzające spaliny z kominka mogą być również dodatkowym źródłem ogrzewania powietrza w systemie DGP. Dodatkowo dla poprawy i stabilizacji ciągu kominowego a tym samym bezpieczeństwa użytkowania - może być zakończony nasadą kominową.

 

 

 

Sterowanie systemem DGP

System DGP, tak jak wszystkie systemy powietrzne nie jest łatwy do sterowania, nie ma możliwości ustawienia konkretnej temperatury w danej porze dnia, którą system osiągnie i się wyłączy. Sterować możemy załączaniem się systemu. Przy jakiej temperaturze powinien się włączyć wentylator oraz bieżącą temperaturą nawiewu – o dziwo, to sterowanie temperaturą jest bardzo skuteczne. Zwiększając prędkość obrotową wentylatora, zwiększamy szybkość przepływ powietrza wokół wkładu kominkowego – tym samym zmniejszając jego temperaturę.  Nowoczesne sterowniki automatycznie dostosowują prędkość wentylatora do temperatury powietrza w kapie kominka – zapewniając komfort i stabilność cieplną w budynku.

Urządzeniem, które szczególnie polecamy – jest regulator automatyczny ART-1. Sterownik ten przeznaczony jest do współpracy tylko z nowoczesnymi wentylatorami kominkowymi wyposażonymi w silniki elektronicznie komutowane – EC, takimi jak aparaty nawiewne ANeco. To, co wyróżnia ten produkt na tle innych, oprócz nowatorskiego wyglądu (w tym możliwości zamówienia urządzenia w innym, niż standardowym kolorze), ustawiania parametrów za pomocą wygodnego pokrętła, czy klarownej prezentacji ustawień na ekranie LCD – to jego możliwości konfiguracyjne.

Regulator może pracować w trybie manualnym, gdzie o pracy wentylatora decyduje użytkownik, ustawiając jej poziom na stałym, wybranym przez siebie poziomie –to jest opcja standardowa, dostępna dla wszystkich sterowników. Ciekawą alternatywą jest natomiast tryb automatyczny, w którym wentylator pracuje w proporcji do temperatury wykrywanej przez czujnik dołączany do ART-1. Co ważne, regulator daje użytkownikowi możliwość samodzielnego ustalenia warunków pracy w trybie automatycznym, co oznacza, że sami możemy zdecydować, z jaką prędkością i w jakiej temperaturze aparat się załączy i dla jakiej wartości temperatury ma osiągnąć maksymalną (lub ustaloną przez użytkownika) moc. Dlaczego to ważne? W dotychczasowych sterownikach to producent zakładał rozkład prędkości w funkcji temperatury, co często przekładało się na małą funkcjonalność w tym trybie (np. przy temperaturach rzędu 50-60st C. wentylator pracował tylko z mocą ok 20% - czyli prawie „nie dmuchał”  -  w przypadku ART-1  dla tych wartości temperatur użytkownik może już zaprogramować na przykład 80% mocy maksymalnej wentylatora – i korzystać z systemu także w okresach rozpalania i przygaszania ognia w kominku).

fot.Uniwersalny sterownik ART-1

Mity o DGP
 

Ogrzewanie powietrzne jest nieskuteczne

Stereotyp o niskiej wydajności systemów DGP pojawia się nierzadko w rozmowach z potencjalnymi użytkownikami, praktycznie równie często jak przekonanie, że kominkiem można ogrzać każdą, nawet największą powierzchnię.... prawda jak zwykle leży pośrodku. Trzeba sobie jasno powiedzieć – ogrzewanie kominkowe to system mogący skutecznie ogrzać niezbyt dużą powierzchnię  (można przyjąć, że maksymalnie około 150m2). Nawet  różne systemy kaskadowe, używanie dwóch wentylatorów, dodatkowych wentylatorów kanałowych itp. nie pomogą wiele … Lepiej więc wychodzić z założenia, że warto skutecznie dogrzać kilka pomieszczeń, niż nieefektywnie wszystkie. Można przyjąć, w przypadku budowy systemów wymuszonych, że odległość od wentylatora do najdalszego wylotu nie powinna przekraczać 10m. W przypadku systemów grawitacyjnych skutecznie można dogrzać pomieszczenia oddalone o około 4-5m od kominka. Oczywiście trudno jednoznacznie określić jaka powierzchnia jest możliwa do ogrzania, a jaka już nie, bo zależy to praktycznie w 100% od danej, konkretnej instalacji (np. instalacje ogrzewające parter oraz pomieszczenia na piętrze – mogą być większe, w przeliczeniu na powierzchnię ogrzewaną, niż instalacje na jednym poziomie). Ograniczenia te powodowane są naturą ogrzewania powietrznego – czyli koniecznością doprowadzenia ogrzanego przez wkład kominkowy powietrza do pomieszczeń w budynku, musi ono więc mieć na tyle dużą prędkość, by pokonać odległość od wentylatora do wylotu (pokonać opory przepływu rur i kształtek), nie może przy tym nadto się ochłodzić, a na dodatek nie może powodować powstawania nadmiernego hałasu.
Należy zdać sobie sprawę, że próby rozszerzania systemu mogą być nieefektywne z innego powodu – ograniczeń mocy grzewczej wkładu kominkowego.  Na niewiele więc zda się budowa dużego układu DGP, stosowanie potężnych wentylatorów, skoro wkład kominkowy nie będzie w stanie wystarczająco ogrzać powietrze, które go opływa. Pamiętajmy też, iż  powietrze, które wolno opływa wkład kominkowy jest ogrzewane bardziej, niż to które jest szybko zasysane przez sporej mocy wentylator.

Kominkowe ogrzewanie powietrzne jest głośne

Znowu przekonanie wynikające z doświadczeń grupy użytkowników, którzy, nie bez powodu zresztą, narzekają na szumy z instalacji. Nie oznacza to wcale że system DGP to z zasady źródło hałasu  – w 99% przypadków ta uciążliwość to wina niewłaściwie wykonanych i źle zaizolowanych kształtek i przewodów. Ważny jest fakt, że to nie wentylator jest podstawowym  źródłem hałasu, standardowa turbina emituje szum o wartości 65dB – czyli słyszalny, ale nieuciążliwy dźwięk, który, jeśli wentylator zamontowany jest w pomieszczeniu niezamieszkałym – nie będzie przeszkadzał domownikom. Źródłem hałasu jest powietrze, które z dużą prędkością przemierza odcinki od wentylatora, poprzez kanały i kształtki do kratki nawiewnej (np. w suficie)...  Szumy będą wprost proporcjonalne do wydajności i sprężu zastosowanego wentylatora (prędkości tłoczonego powietrza) i oporów przepływu użytych kształtek. Tak więc prowadzenie powietrza małymi przewodami (np. o średnicy poniżej 100mm lub prostokątnymi o podobnie małej średnicy przeliczeniowej), z ogromną ilością meandrów, zakrętów – a dodatkowo z przewymiarowanym wentylatorem sprawią, że szybko przemieszczające się powietrze wytworzy na tyle duży szum, iż domownicy zdecydują w ogóle nie używać systemu.

Ogrzewanie powietrzne brudzi

Tak, ogrzewanie powietrzne będzie brudziło okolice nawiewów w pomieszczeniach – jeśli nie zastosujemy filtrów w kratkach lub anemostatach... jeśli takowe będą zainstalowane i czyszczone (lub wymieniane) – ten niemiły problem zostanie ograniczony do minimum.  Brud to efekt osadzania się nagrzanego przez gorące powietrze kurzu, tego, który może być przenoszony wraz z powietrzem, ale też tego, który znajduje się w okolicy nawiewu. Niestety nie jest możliwe zupełne wyeliminowanie tego problemu – szczególnie w przypadku kratek w obudowie kominka, których nie można przesłaniać filtrami  (ze względów bezpieczeństwa), te miejsca w przypadku każdej instalacji kominkowej (czy to kominek bez funkcji grzewczych, z DGP czy innego rodzaju ogrzewaniem) będą narażone na osadzanie się kurzu. 
Warto dbać o czystość okolic nawiewów zarówno tych w pokojach, jak i na samym kominku i w jego okolicach, tak by ograniczyć ilość kurzu, który nagrzany przez wpływające powietrze, osadza się obok kratek, brzydko ozdabiając ściany. Przy projektowaniu kominka natomiast radzę wykonać okolice kratek w okapie kominka z materiału łatwego w czyszczeniu, lub przynajmniej, pomalować dobrej jakości, zmywalną farbą. Warto też, jeśli posiadamy przewód doprowadzający powietrze do spalania i ogrzewania z zewnątrz pod kominkiem (lub obok), zainstalować tam filtr – by to powietrze, które później, ogrzane będzie wędrować po naszym domu – było już wstępnie oczyszczone.

Systemy DGP są niezdrowe

Przekonanie, które, tak, jak poprzedni stereotyp jest niepozbawione racji. Niewłaściwie wykonane, pozbawione jakichkolwiek elementów filtrujących a przede wszystkim nieczyszczone instalacje DGP mogą roznosić kurz... A ten z kolei może przyczynić się do zwiększenia ryzyka alergii, czy też pogorszenia samopoczucia (np. bólu głowy). 
Nie da się też pominąć bardzo istotnej kwestii przesuszania powietrza przez systemy DGP. Powietrze, mocno ogrzane przez kominek (zwłaszcza jest to widoczne w okresach zimowych, gdy zewnętrzne powietrze o ujemnej temperaturze jest bardzo suche), kilkukrotnie cyrkulujące (ogrzewane kominkiem, schładzane w pomieszczeniach i ponownie ogrzewane przez kominek), staje się suche i przez to niezdrowe. Przyjmuje się, że wilgotność względna zdrowego powietrza to ok 50-60%, powietrze, poddane ogrzewaniu (jak w opisie w poprzednim zdaniu) może mieć wilgotność nawet 15%. Oddychanie takim powietrzem to pogorszenie komfortu, możliwość zaistnienia duszności nocnych, bóle głowy, podrażnienia błony śluzowej itp. Jednakże jest na to sposób, można zainstalować nawilżacz pokojowy, który bardzo wydajnie zrównoważy ilość wilgoci w powietrzu, zainstalować nawilżacz kominkowy (element montowany na dystrybutorze kominkowym), można w końcu zakupić wkład kominkowy posiadający już system nawilżania powietrza. Pamiętajmy też, że instalacja DGP, czy innego systemu ogrzewania nie zwalnia nas od posiadania skutecznego systemu wentylacyjnego, czy o działaniu grawitacyjnym, czy też wymuszonym... Dobrze działająca wentylacja zapewni odpowiednią wymianę powietrza w pomieszczeniach – co bardzo mocno ograniczy negatywne efekty przesuszania powietrza, czy roznoszenia kurzu.

System DGP mogę zrobić samemu

Przekonanie, że system DGP jest bardzo łatwy w montażu jest jak najbardziej słuszne, jednakże samo złożenie elementów, poproszenie elektryka by podpiął wentylator i sterownik to nie wszystko, kluczowe jest wykonanie instalacji w sposób prawidłowy, tak by zapewnić jej właściwe funkcjonowanie – a to jest już rzecz wymagająca doświadczenia i wiedzy. Nie tak proste, jak się wydaje jest właściwe zaizolowanie i połączenie elementów. Tak więc, jeśli chcemy, by instalacja DGP działała skutecznie, by nie było szumów, by wszystkie pomieszczenia nagrzewały się równie szybko (do czego potrzebna jest regulacja strumienia powietrza), nie było śladów kurzu przy nawiewach (kwestia szczelnego łączenia elementów i zastosowanie filtrów) – lepiej powierzyć instalację fachowcom. Najlepiej tym, którzy będą wykonywali u nas kominek, wtedy odpowiednio przygotują okap kominka, zapewnią doprowadzenie świeżego powietrza itp. Fakt, natomiast, że sama idea systemu jest prosta, podobnie jak podstawowe zasady jego tworzenia – pozwoli nam dobrze nadzorować pracę ekip montażowych i szybko wychwytywać ewentualne ciągoty do „chodzenia na skróty”.

System DGP można zrobić tylko w nowobudowanym domu

W tym przekonaniu jest dużo racji, elementy systemu DGP są, a w zasadzie powinny być (co ma związek z przymusem minimalizowania oporów przepływu) dość duże, przyjmuje się, że elementy okrągłe powinny mieć średnicę minimum 100mm, do tego izolacja, sporej wielkości elementy filtrujące, skrzynki rozprężne, niemały wentylator itp. Fakt ten, łącznie z tym, że instalacja systemu DGP w istniejącym budynku to dużo prac „brudnych” (kucie otworów na nawiewy itp.), sprawia, że tego typu systemy ciężko zaadaptować do istniejących domów. Oczywiście, jeśli wykonujemy generalny remont, przerabiamy inne instalacje – można wykonać również system DGP, jeśli jednak chcemy wykonać tylko rozprowadzenie powietrza, bo w naszym, dopiero co zakończonym domu, zapomnieliśmy, że warto go mieć – to należy się przygotować na sporą, pod względem kwot (nie elementów systemu, te są tanie, ale robót budowlanych) i  pracochłonności – inwestycję.

Instalacje kominkowe nie są odporne na awarie prądu

Brak prądu to kłopot dla instalacji kominkowego ogrzewania, każdego typu, ale zwłaszcza wodnego, gdzie niewłaściwie wykonany system w przypadku takiej awarii może być sporym niebezpieczeństwem. W przypadku systemów DGP, awaria prądu gdy w kominku mocno się pali – może w zasadzie jedynie skutkować zniszczeniem wentylatora. Na szczęście są rozwiązania, które skutecznie temu zapobiegają, na przykład specjalne bypassy (podłączane do wentylatora i „odsyłające” gorące powietrze do alternatywnego obiegu, zabezpieczając silnik wentylatora przed spaleniem), lub też zasilacze awaryjne (na zasadzie komputerowych UPS’ów) – dające nam czas na wygaszenie ognia w kominku.

Instalacje z rurami elastycznymi są mało skuteczne

I w tym przypadku nie da się jednoznacznie obalić ani przychylić się do tezy.... przy użyciu rur preizolowanych elastycznych da się wykonać równie dobrze system DGP jak ze sztywnych kształtek, choć, co trzeba od razu zaznaczyć, jest to rozwiązanie nie pozbawione wad. Należy pamiętać, że to co najłatwiejsze w instalacji nie zawsze jest najskuteczniejsze w działaniu – tak jest w przypadku rur elastycznych, pozwalają one bardzo łatwo zbudować układ odnóg systemu, zapewniają dobrą izolację na całej długości i dodatkowo skutecznie eliminują hałas instalacji. Jednakże mają znacznie większe opory przepływu niż elementy sztywne, zwłaszcza wszelkie ostre zakręty (wykonane poprzez zagięcie tejże rury)  to ogromne straty ciśnienia, dlatego też nie da się tą metodą wykonać bardzo rozłożystego systemu, chcąc by powietrze skutecznie przedostało się do najdalszych wylotów. Dodatkowo, system oparty na rurach izolowanych jest bardziej podatny na uszkodzenia mechaniczne (zagięcie, zmiażdżenie przewodu – co jeszcze bardziej negatywnie wpływa na opory przepływu instalacji), w końcu, znacznie trudniej tego typu instalacje utrzymać w czystości...= Dlaczego jednak używa się tych elementów tak często? Przede wszystkim są łatwe w instalacji (sztywne rury nie są popularne bo trudno je dobrze zaizolować i sprawiają większy kłopot montażowy, trochę łatwiej jest w przypadku kanałów prostokątnych), są relatywnie tanie i nie przenoszą dźwięku. To truizm, ale warto dobrze zaprojektować instalację i nadzorować by wykonano ją zgodnie z regułami, zwłaszcza gdy będziemy używać rur preizolowanych.

Dobry system DGP nie wymaga wentylatora

Grawitacyjne układy dystrybucji ciepłego powietrza nie wymagają dużych nakładów finansowych, są  niezawodne,  jednak nie pozwalają na ogrzewanie większych powierzchni niż pomieszczenia obok kominka oraz na sterowanie jego działaniem. Dodatkowo, mimo swojej prostoty posiadają znaczące wymagania, których trzeba być świadomym, bardzo ważna jest tutaj kwestia właściwej filtracji gorącego powietrza oraz konieczność umieszczania wylotów ciepłego powietrza powyżej wylotów z kominka, tak aby ruch gorącego powietrza w ogóle był możliwy. Charakterystyczną cechą tego typu układów jest bardzo wysoka temperatura nawiewu (z kratek lub anemostatów), co jest powodowane niewielką odległością nawiewów od paleniska, oraz małą prędkością przepływu powietrza, które przez to bardzo mocno ogrzewa się od wkładu kominkowego. Wysoka temperatura przy braku właściwej filtracji może powodować bardzo niekorzystne dla zdrowia zjawisko przypalania (pirolizy) kurzu. Z tego też względu system ten jest coraz rzadziej stosowany i raczej nie zalecany. Wad systemu grawitacyjnego nie posiadają systemy wymuszone, oferują one dużo większe możliwości wykonawcze, jednakże są one nieco bardziej skomplikowane, przez co trudniejsze do prawidłowego wykonania. Sercem systemu jest aparat nawiewny, zasysający gorące powietrza ogrzane przez wkład kominkowy i tłoczący je do wszystkich odnóg systemu. Jednakże należy pamiętać, iż zwykle maksymalna  odległość wylotów ciepłego powietrza od aparatu nawiewnego nie powinna przekraczać 10m.